 |
|
|
||||||||||||||
|
||||||||||||||||
 |
||||||||||||||||
|
|
 |
|
|
||
|
Bij het opzetten van deze site heb ik geput uit mijn eigen herinneringen en deze opgeschreven. Ondersteund met eigen foto’s uit de periode 1961-1969. Later zijn er meer foto’s en gegevens ontvangen van vele oud opvarenden. De gegevens in deze rubriek “Mijn herinneringen” zijn dus niet volledig.
Wat kan ik mij nog herinneren van Hr.Ms. Karel Doorman (R81). Het vliegkampschip, dat tussen 1962 en 1969 mijn tweede “thuis” is geweest. Mijn enige varende plaatsing tijdens een bijna 8 jarig dienstverband bij de Koninklijke Marine. Een fijn schip waarop ik met veel plezier heb dienstgedaan als elektromonteur 2e klas, 1e klas en korporaalelektromonteur. Een dienstvak ook waarbij je werkelijk in elk hoekje van het schip kwam. Er was tenslotte in elke ruimte van het schip wel een lamp en schakelaar, verder was vaak in een ruimte aanwezig een ventilator of telefoon. Een journalist noemde eens in een artikel, na een bezoek aan de Doorman, de getallen van 4000 lampen en 700 elektromotoren. Ik heb ze zelf nooit geteld, maar veel waren het er in ieder geval wel. Ik kende destijds het schip dan ook van hoog tot laag en van voor naar achter. Ook was je als elektromonteur betrokken bij vele activiteiten, zoals de bediening van lieren bij het afmeren, anker ophalen of het uitzetten van de reddingsjol, de sloepen en de schouwen. De vele controlerondes door het gehele schip tijdens je wacht, bijvoorbeeld langs alle kompassen en het log. Ik kan me bijna geen plek herinneren waar ik niet ben geweest, zowel voor het werk als uit nieuwsgierigheid, zoals zo hoog mogelijk in de mast tot op het hoogste bordes en zo laag mogelijk tot in de schroefastunnel en van de kajuit tot het uiterste puntje op de bak. Dienst gedaan in de voorwerkplaats, de achterwerkplaats, de sterkstroom, telefonie en zwakstroom en bij de katapult en remkabels mbt de veiligheidscircuits en verder de startkasten voor het starten van de S-2A´s. De voorwerkplaats is me bijgebleven door de bewegingen van het schip voorin. Bij zwaar weer kon je in je eentje een zware ventilator over de waterkering tillen, als je maar even wachtte tot het schip naar “beneden viel”. Als het schip weer omhoog kwam, voelde je dat behoorlijk in je knieën en kon je maar beter even helemaal niets optillen. Tijdens de wacht deed je dus regelmatig controlerondes langs onder andere de kompassen en daarbij kwam je ook op de navagatiebrug, zowel overdag als in de nacht. Ik liep bijna altijd op Zweedse klompen, boven zwart leer en onder hout. Dit maakte een keer veel indruk op de “ouwe” (commandant), gezeten in zijn zetel op de brug. In het donker hoorde hij iemand langs klossen. Hij vroeg zich luidop af wat er zich op de brug bevond in het donker van de nacht. Mij werd vanaf toen verboden om met klompen op de brug te komen. Het lopen op klompen over een stalen dek, hoewel er naar ik dacht een soort linoleum op de brug was aangebracht, werd als storend ervaren. Ik sliep in het slaapverblijf 3J22, naast de voormachinekamer aan de kant van de dieselgenerator die voor de opwekking van de elektrische stroom zorgde. Ik begon achter in het slaapverblijf in het laagste bed aan de machinekamerzijde. Dat was even wennen, maar op een gegeven moment werd je wakker als er iets niet draaide, er was altijd wel geluid in het schip. Mijn laatste slaapplaats was het bovenste bed aan de voorzijde van het slaapverblijf en aan de scheepswand, tegenover de voorste bakstafel. Bakboord
Stuurboord. Ontvangen opmerking dat de dieselgenerator in 1965 bij een onderhoudsbeurt bij Verolme, is vervangen door een turbogenerator van 1100kw, vermoedelijk een zogenaamde “Metrovic” en dat deze ook afkomstig was van het opgelegde vliegkampschip in de haven van Portsmouth. (zie ook de foto op de pagina “Colossus-klasse”.
|
