Niet alle landingen aan boord verliepen volgens het boekje, zoals op onderstaande foto’s zichtbaar is.

(foto 0494) Een onfortuinlijke landing door de Firefly P-58. We zien het linker landingswiel van deze Firefly richting eiland schuiven over het vliegdek. Het vliegtuig zelf wordt verder afgeremd door een remkabel.
Foto ontvangen van E.van Rijswijk.

Aanvullende info van Rob Burgerhout: foto genomen aan boord van de Doorman II op 14 januari 1954 dus voor de grote verbouwing met o.a. hoekdek.

(foto 0495) De crashploeg in actie na de mislukte landing van een Firefly, twee ziekenverplegers rennen naar de cockpit. Het zou de crash van de K-31 betreffen.
Foto ontvangen van E. van Rijswijk.

(foto 0496) De ziekenverplegers ontfermen zich over de vlieger van de Firefly.
Foto ontvangen van E. van Rijswijk.

(foto 0497)  Als een toestel na een crash kon worden afgeschreven, werd het overboord gezet nadat eerst nog bruikbare onderdelen waren gedemonteerd.
Foto ontvangen van E. van Rijswijk.

(foto 4289) Crash van de Firefly 16-38 ter hoogte van het eiland.
Foto ontvangen van wed. Ansems via Jaap de Moor.

(foto 0796) Crash van Firefly aan boord van Hr.Ms. Karel Doorman.
Foto ontvangen van Gert Wassink.

Zie ook bijgaand schrijven na onderstaande foto’s:

(foto 0500) Crash aan dek van de Firefly F6, dit ongeval had plaats aan boord van de Karel Doorman I.
Foto ontvangen van L. Pardoel

(foto 0501) Nogmaals de Firefly F6 terwijl hij weer aan boord wordt getrokken.
Foto ontvangen van L. Pardoel.

(foto 0503) Dit zou een andere crash betreffen van een Firefly.
Foto ontvangen van L. Pardoel.

Vast staat dat deze crashes hebben plaatsgevonden aan boord van de Doorman 1 (ex-Nairana). Mogelijk tussen 6 augustus en 25 september 1946 bij oefeningen in de Ierse zee. Ik heb de foto’s van iemand gekregen tussen februari en mei 1948. Ik ben namelijk op 11 februari 1948 op dit schip geplaatst, dat toen in de Maashaven van Rotterdam lag afgemeerd. Helaas heb ik geen enkel idee meer wie mij de foto’s toen gegeven heeft.

Overigens herinner ik mij de plaatsing op de oude Doorman nog goed. Ik kwam recht van het Marine Opleidingskamp te Loosdrecht en het was dus een bijzonder voorrecht om al direct op zo’n groot schip geplaatst te worden. Het leven aan boord vond ik wel prettig. ‘s Avonds werd er in de hangaar vaak een filmvoorstelling gegeven. Ik herinner me, dat het draaien van de film werd verzorgd door een telegrafist eerste klas. Voor de aanvang van de film zette hij als introductie altijd de trompetsonate van Harry James op. Ik zie het gezicht van de vrij grote man nog voor me, maar weet helaas zijn naam niet meer. Kan dit misschien Jan Molengraaf geweest zijn? (informatie uit “De Dikke Boot” van Arie Hoog). In ieder geval verzorgde de man ook de muziek aan boord overdag en behoorden de Andrews Sisters zeker tot zijn geliefde favorieten.

Het verblijf aan boord van dit schip is maar van korte duur geweest want we vertrokken al kort daarna naar Plymouth, waar we in de marinehaven van Devenport werden afgemeerd. Vlakbij lag ook afgemeerd HMS Venerable, onze toekomstige Karel Doorman 2. We gingen dus dagelijks te voet naar de Venerable om er te werken. Aan dezelfde kade lag eveneens het enorme slagschip HMS Vanguard. Dit was werkelijk een toonbeeld van scheepsonderhoud bij de Britse Marine. Iedere morgen voordat bij ons “overal” had geklonken, schuurden de Engelse matrozen het houten dek met een steen volledig blank. Alles zat keurig in de grijze verf en al wat koper was blonk als een spiegel.

Vanuit Devenport gingen we ‘s avonds passagieren in Plymouth. In de dubbeldek bus naar Plymouth was je er zo. Gezelligheid werd gevonden in de NAAFI club. NAAFI was de afkorting van Naval, Army, Air Force Institutes. Uiteraard bestond het merendeel van de bezoekers uit marinemensen van de basis in Devenport. Je zag praktisch geen soldaten en wenig RAF mensen. In de club werden allerlei vormen van ontspanning aangeboden en kon je gesprekken voeren met personeel van diverse schepen.

In het stadje Plymouth kon je het bekende Eddystone Lighthouse bezoeken en was de famoes “Hoe” boulevard de plaats voor sociaal kontakt. De “Hoe” was een ondergrondse gaanderij langs de rotsachtige kust, welke direct uitzicht gaf op de oceaan, aan de kanten voorzien van banken om te genieten van de klotsende branding op de rotsen. Dit was wel de ontmoetingsplaats bij uitstek voor jonge meisjes en geüniformeerde zeehelden.

Wat mij ook bijzonder is bijgebleven zijn de Duitse krijgsgevangenen. Deze toenmalige vijanden hadden een grijs gevangenispak aan met een levensgrote zwarte pijl op de rug getekend. Ze liepen doelloos rond, want door de bevolking werd ieder kontakt met hen vermeden. De stumpers moeten zich wel bijzonder eenzaam gevoeld hebben.

Met vriendelijk groeten Leo Pardoel.

(foto 4103) Nogmaals een opname van een crash. De crashploeg en belangstellenden op het vliegdek en eiland. Er ligt ook nog een brandslang uitgerold maar deze was kennelijk niet nodig. Moeilijk te zien met alle personen ervoor maar de Firefly is opgevangen door de barrier.

Onderstaande foto’s van de crash van de Firefly 16-68 ontvangen van Dick Otten via Jaap de Moor.

(foto 5496)

(foto 5495) Ook deze Firefly heeft geen poot meer om op te staan.

(foto 5494) Het eiland was zeer standvastig en wilde van geen wijken ten nadele van de Firefly.

(foto 5497) Enorme belangstelling na de crash van de 16-68.

(foto 5490) De Firefly 16-68 hangt in de crashkraan.

(foto 6160) Crash van een Firefly aan boord van de Doorman in 1952. De Firefly miste alle kabels en kwam in de barrier tot stilstand.
Foto ontvangen van Thijmen de Jong Jr.