Om voorwepen en posities op zee te markeren maakte de Koninklijke Marine gebruik van de Amerikaanse “Marine Location Marker MK 6”. Door de marine MK 6 Float Lihgt genoemd. Bij de onderzeebootbestrijding werd de MK 6 gebruikt om de laatste positie van een vijandelijke onderzeeboot te markeren. Er werd dan in een straal van 1500 of 3000 yards om heen gevlogen op lage hoogte. De MAD installatie moest dan een magnetisch vangnet vormen om de positie van de onderzeeboot opnieuw te kunnen vaststellen. Deze MK 6 marker bleef gedurende ongeveer 45 minuten drijven en gaf zowel een vlam als witte rook af door de vier bovenliggende gaten. Ze waren zodoende geschikt voor gebruik bij daglicht en ‘s nachts. Aan de onderzijde van het hout zat een metalen plaat om de val in zee te breken en om uiteindelijk de marker te beschermen. Na deze tijd was het hout door het zeewater verzadigd en zonk dan spontaan. Dus opgeruimd staat netjes.

Vanwege de dure dollar gaf Defensie aan de firma Schuurman te Leeuwaren (een vuurwerkfabriek die thans niet meer bestaat) opdracht voor de productie van de bij de MLD in gebruik zijnde Amerikaanse “Marine Location Marker MK 6”. Hoewel de de nieuw geproduceerde markers werden goedgekeurd, bleek in de praktijk dat het afzinken van deze markers te snel ging. Door uitvoering van een zelf ter hand genomen modificatie bleef de marker drijven maar spoelde daardoor ook aan op de stranden, wat uiteraard niet de bedoeling was. Uiteindelijk werd de hele Nederlandse voorraad vernietigd en alsnog vervangen door de beproefde Amerikaanse uitvoering.

Samenstelling van deze pagina met medewerking van Jaap de Moor en Dick Kuperus.

(foto’s 3667a t/m 3670a) Aan het eind van het hoekdek worden de MK 6 Float Lights ingeladen in een ‘Aero 12 bomb skid’ of een wapentransporter zoals deze werden gebruikt aan boord van vliegkampschepen. De ‘Skid” op de foto’s is aangevuld met een ‘Aero 9B package adapter’. Met behulp van deze ‘Skid’ werden de markers naar de vliegtuigen gereden.

(foto 3672) Een tekening van de Aero 12 Bomb Skid met daarop de Package Adapter, een soort aluminium doosachtig frame met inklapbare wanden. Op deze wijze konden de markers veilig worden vervoerd over het vliegdek. Zonder package adapter werden er bommen en met een andere adapter raketten mee vervoerd naar de vliegtuigen.

Deel uit de scheepsindeling van de dekken. Dit is een deel van het F-dek, gelegen onder het vliegdek. We zien bij A de bergplaats van deze MK 6 markers en bij B de plaats op het BB voor mitrailleur bordes, waar via een verhoging het vliegdek bereikt kon worden. We zien dat de aanvoer van de markers via de gang op het F-dek maar over een korte afstand kon plaatsvinden. De bergplaats lag dus onder het deel van het vliegdek wat op de foto’s zichtbaar is.

(foto 1018) Foto van de plaats aangegeven met een B op de plattegrond.

(foto 3618) Opname van de zijkant van de motorgondel van de Grumman Tracker met daarin de luikjes voor het opbergen van de ‘practice depth charges’ en van de ‘MK 6 Float Lights’. Deze bergruimtes bevonden zich aan weerszijden van de twee motorgondels. Van de Depth Charges bevonden zich 15 stuks aan elke zijde. (zie ook pagina Sonoboeien).

(foto 3616) Detailopname van de luikjes voor de markers, waarbij we duidelijk de veren zien in het scharnier voor het doen open springen van deze luikjes. We zien hier tevens de oneven nummering 1, 3 en 5 voor de markers.

Zie ook de pagina ‘Opsporing van onderzeeboten’.